Μιὰ σκέψη πάνω στὸ “Et quomodo invocabo deum meum, deum et dominum meum?”
μπα σε καλό σου…
ερωτήματα κι αυτά βραδυάτικα… είναι φανερό πάντως πως ο καθρέφτης της γραφής κάπου ραγίζει, κάπου παραμορφώνει, σπάνια αλληλεπιδρά μαζί μας (μας χωρίζει κι αυτό το το ψυχρό γυαλί βλέπεις) και τέλος μας αφήνει μόνους με το είδωλο μας…
και οι επικλήσεις είναι άτιμο πράγμα… σου εμφανίζεται ακριβώς ο δαίμονας ή θεός (μήπως κι έχει σημασία ή διαφορά?) που κάλεσες…
τὰ μοῦτρα τοῦ George Le Nonce 
μπα σε καλό σου…
ερωτήματα κι αυτά βραδυάτικα… είναι φανερό πάντως πως ο καθρέφτης της γραφής κάπου ραγίζει, κάπου παραμορφώνει, σπάνια αλληλεπιδρά μαζί μας (μας χωρίζει κι αυτό το το ψυχρό γυαλί βλέπεις) και τέλος μας αφήνει μόνους με το είδωλο μας…
και οι επικλήσεις είναι άτιμο πράγμα… σου εμφανίζεται ακριβώς ο δαίμονας ή θεός (μήπως κι έχει σημασία ή διαφορά?) που κάλεσες…