Μερικές φορές η μουσική είναι δυνατή όσο στα κλαμπ των εφηβικών μας χρόνων, όπου δεν μιλούσαμε ο ένας στον άλλο γιατί δεν υπήρχε καμιά ελπίδα να ακουστούμε, όπου χορεύαμε, αγγιζόμασταν και φιλιόμασταν γιατί δεν ήταν απλώς ο πιο φυσικός αλλά και ο μόνος δυνατός τρόπος επικοινωνίας. Καθώς όμως ωριμάζουμε, η ένταση της μουσικής έχει κίνητρα: όσο πιο δυνατά ακούγεται τόσο πιο βέβαιο είναι πως μας την έχουνε στημένη στη γωνία και φρόντισαν προκαταβολικά να καλυφθούν οι κραυγές μας.
Για τη σημασία της μουσικής έγραφε χθες όλη νύχτα κλαίγοντας ο Άγγελος Άμβροτος, συνειδητοποιώντας επιτέλους ότι αυτή τη φορά δολοφονήθηκε οριστικά.
τὰ μοῦτρα τοῦ George Le Nonce 
high fidelity, αγαπημένε
γεια σου Τζορτζ…ειναι προφανεστατο οτι και για αυτα που λες η Μιραντολινα φταίει