Επιλέξατε ένα εξαιρετικό ποίημα της Σαπφώς. Μπήκα στον πειρασμό της αντιπαράθεσης με το πρωτότυπο, αλλά εφόσον το χαρακτηρίζετε απόπειρα απόδοσης, δε νομίζω ότι έχει σημασία.
Μια γενική ερώτηση μόνο: γιατί επιλέγετε στην ποίηση το πολυτονικό και στα πεζά το μονοτονικό; Πρακτικοί λόγοι ή κάτι άλλο;
Άμμε, γιατί όχι; κάντε την αντιπαράθεση, θα βρείτε ότι πρόκειται τουλάχιστον για πιστή απόδοση, άλλα είναι τα προβλήματά της. Ως προς το τονικό σύστημα, οι λόγοι για τους οποίους επιλέγω στην ποίηση το πολυτονικό είναι αισθητικοί, αλλά και λόγοι ακριβείας. Σε ελάχιστα πεζά έχω χρησιμοποιήσει πολυτονικό, και αυτά είναι ιδιαιτέρως αγαπημένα μου κείμενα, γι’ αυτό τους περιποιώ αυτήν την τιμή. Κάποια στιγμή θέλω να γράψω για το τονικό σύστημα, διότι με μεγάλη ευκολία πολλοί καταδικάζουν την πολυτονία ως … δεξιά και αντιδραστική, χρησιμοποιώντας δε τα ίδια επιχειρήματα που χρησιμοποίησαν οι κατήγοροι του (μονοτονιστή) Κακριδή στην περίφημη δίκη των τόνων.
Δεν έχετε άδικο για το πιστό της απόδοσης, ενώ ταυτόχρονα ο λόγος σας είναι και νεοελληνικός και ποιητικός (προσόντα που δεν έχουν όλες οι μεταφράσεις αρχαίας λυρικής ποίησης).
Όσον αφορά την αντίθεση πολυτονικού – μονοτονικού, νομίζω πως οι ψύχραιμες φωνές των “μονοτονιστών” δεν χρησιμοποιούν πλέον τέτοια πολεμικά επιχειρήματα. Δεν ξέρω κανέναν που να κατηγορεί ως αντιδραστική την Άγρα π.χ. επειδή εκδίδει σε πολυτονικό. Ως αισθητική επιλογή είναι νομίζω γενικότερα σεβαστή.
Θα αμφισβητούσα το χαρακτηριστικό της μεγαλύτερης ακρίβειας, με μάλλον γνωστά επιχειρήματα, εφόσον όμως ετοίμαζετε σχετική δημοσίευση, θα τα φυλάξω για τότε.
τὰ μοῦτρα τοῦ George Le Nonce 
Πρόκειται γιὰ ἀπόπειρα ἀπόδοσης στὴ νέα ἑλληνικὴ τοῦ γνωστοῦ ἀποσπάσματος 1 τῆς Σαπφοῦς.
ει γάρ εφημερίων ένεκέν τινος, άμβροτε Μούσα,
ημετέρας μελέτας διά φροντίδος ελθείν,
ευχομένωι νύν αύτε παρίστασο, Καλλιόπεια,
αμφί θεών μακάρων αγαθόν λόγον εμφαίνοντι
Εμπεδοκλής
Επιλέξατε ένα εξαιρετικό ποίημα της Σαπφώς. Μπήκα στον πειρασμό της αντιπαράθεσης με το πρωτότυπο, αλλά εφόσον το χαρακτηρίζετε απόπειρα απόδοσης, δε νομίζω ότι έχει σημασία.
Μια γενική ερώτηση μόνο: γιατί επιλέγετε στην ποίηση το πολυτονικό και στα πεζά το μονοτονικό; Πρακτικοί λόγοι ή κάτι άλλο;
Διόρθωση: και στα πεζά κυρίως το μονοτονικό.
Να αποπειράστε συχνότερα αγαπητέ!
beautifull letter s
Ίσις, εξαίσιο απόσπασμα. Ευχαριστώ.
Χαρτοπόντικα, να είσθε καλά.
Άμμε, γιατί όχι; κάντε την αντιπαράθεση, θα βρείτε ότι πρόκειται τουλάχιστον για πιστή απόδοση, άλλα είναι τα προβλήματά της. Ως προς το τονικό σύστημα, οι λόγοι για τους οποίους επιλέγω στην ποίηση το πολυτονικό είναι αισθητικοί, αλλά και λόγοι ακριβείας. Σε ελάχιστα πεζά έχω χρησιμοποιήσει πολυτονικό, και αυτά είναι ιδιαιτέρως αγαπημένα μου κείμενα, γι’ αυτό τους περιποιώ αυτήν την τιμή. Κάποια στιγμή θέλω να γράψω για το τονικό σύστημα, διότι με μεγάλη ευκολία πολλοί καταδικάζουν την πολυτονία ως … δεξιά και αντιδραστική, χρησιμοποιώντας δε τα ίδια επιχειρήματα που χρησιμοποίησαν οι κατήγοροι του (μονοτονιστή) Κακριδή στην περίφημη δίκη των τόνων.
Δεν έχετε άδικο για το πιστό της απόδοσης, ενώ ταυτόχρονα ο λόγος σας είναι και νεοελληνικός και ποιητικός (προσόντα που δεν έχουν όλες οι μεταφράσεις αρχαίας λυρικής ποίησης).
Όσον αφορά την αντίθεση πολυτονικού – μονοτονικού, νομίζω πως οι ψύχραιμες φωνές των “μονοτονιστών” δεν χρησιμοποιούν πλέον τέτοια πολεμικά επιχειρήματα. Δεν ξέρω κανέναν που να κατηγορεί ως αντιδραστική την Άγρα π.χ. επειδή εκδίδει σε πολυτονικό. Ως αισθητική επιλογή είναι νομίζω γενικότερα σεβαστή.
Θα αμφισβητούσα το χαρακτηριστικό της μεγαλύτερης ακρίβειας, με μάλλον γνωστά επιχειρήματα, εφόσον όμως ετοίμαζετε σχετική δημοσίευση, θα τα φυλάξω για τότε.
και σας αναζητησα εδω… καιρο μετα την τελευταια μου εισοδο στον ιστοχωρο σας, οπου ολα ξαφνου εχουν αλλαξει. Μια καλημερα…
Θαυμάσιο.