1. Κρύβω το όνομά μου, κρύβω το πρόσωπό μου, ελπίζω στη Μεταμόρφωση, στην ψευδώνυμη αναγέννηση, στην ποιητική δόξα που μέλλει να έρθει σβήνοντας τις αποτυχίες της ζωής μου.
2. Έχω στο συρτάρι μου δύο ποιητικές συλλογές που δεν τις έχω δείξει σχεδόν πουθενά. Μία τρίτη, που έμεινε ημιτελής, κινδυνεύει να μείνει για πάντα ανολοκλήρωτη.
3. Παίρνω αντικαταθλιπτικά. Με βοηθά να γράφω.
4. Γερνώ χωρίς να ενηλικιώνομαι. Ζώ ακόμη με τους γονείς μου.
5. Ντρέπομαι πολύ που δεν έχω να αποκαλύψω τίποτε άλλο.
Aπ’ τις λίγες φορές που κοιμήθηκα αγκαλιά με το λάπτοπ, σαν να ήξερα πως πρέπει να το βρω δίπλα μου το πρωι.. Κι έτσι ξύπνησα, νωρίς ως συνήθως, κατέβηκα κι έφτιαξα καφέ, έστριψα τσιγάρο.. Ανοιξα τον υπολογιστή. Είναι μια συνήθεια όμορφη σαν τις πρωϊνές εφημερίδες, που εθίζεσαι στον ήχο του θροϊσματος των φύλλων..
Οταν έφτασα στο κείμενο, έσβησα το τσιγάρο που ήταν ακόμα στην μέση. Σταμάτησα και πήρα ανάσα, έστριψα καινούριο. Εκλεισα όλα τα άλλα παράθυρα στον Mozilla, άφησα μόνο αυτό. Και διάβασα και έμαθα κάτι καινούριο ..
Σε λατρεύω αγαπημένε μου φίλε, όχι μόνο για τα πέντε που μοιράστηκες, όχι μόνο γιατί ήρθαν ξανά σαν δώρο τα γράμματα σου το ένα δίπλα στο άλλο αραδιασμένα υπέροχα, αλλά γιατί δεν χάλασες ένα χατήρι και αυτό δεν θυμάμαι πια από πότε είχε να συμβεί..
σ’ ευχαριστούμε.
εμένα δεν με διέψευσες. γιατί γράφεις για να γεμίζουν οι αδέσποτες ώρες και για να δώσεις κάποιο νόημα, για να δώσεις κάποια συνέχεια.… γνωρίζω ότι ξέρεις πόσο υπεύθυνη είναι αυτή σου η δήλωση. Υπεύθυνη εννοώ, όχι μόνο ατομικά για σένα και όχι μόνο για το “σώμα”.
Δεν είμαι των εξομολογήσεων, αλλά ας σας κάνω τη χάρη:
α) Θα ήθελα να κατέχω όλες τις γλώσσες του κόσμου. Έχω πολύ καλή προφορά στα Ρωσικά, τα οποία ωστόσο δεν γνωρίζω. Τα Εβραϊκά τα σταμάτησα στο πέμπτο μάθημα. Ντρέπομαι για τα κακά Λατινικά μου.
β) Φυλάω στη βιβλιοθήκη μου τη φωτοτυπημένη ποιητική συλλογή “Η Σελήνη μες στην Καθρέφτη” του Αγγέλου Αμβρότου, με αριθμό αντιτύπου 3 και δηλητηριώδη αφιέρωση. Μου τη χάρισε ο ίδιος ο ποιητής, λίγο πριν πάψουμε σταδιακά να βλεπόμαστε, προς μεγάλη ανακούφισή μου (διότι ο αφελής δεν είχα προβλέψει την εφεύρεση του Διαδικτύου!) Τόσο αυτός όσο και εγώ είμαστε υπαρκτά πρόσωπα και κάναμε πολύ παρέα στο Λύκειο (το έχω ξαναπεί αυτό, αλλά έτσι και αλλιώς κανείς δεν με πιστεύει).
γ) Είχα όλες τις προδιαγραφές για μια μεγάλη καριέρα στον σκοτεινό κόσμο των ναρκωτικών, αλλά δεν την ακολούθησα. Μετανιώνω και για αυτό.
δ) Στα μικράτα μου έπαιζα τένις (αν και η μόνη μου αγωνιστική εμφάνιση έληξε με ένα ταπεινωτικό 6-0, 6-0, 6-0…) και τζούντο (έχω καλό οσοτογκάρι)
ε) Δεν μου αρέσουν οι πολλές εναλλαγές στη ζωή. Αγαπημένη μου ταινία είναι το “Μοντέλο” του Κώστα Σφήκα και αγαπημένο μου μουσικό έργο το “In C” του Terry Riley.
τὰ μοῦτρα τοῦ George Le Nonce 
Κι ἐγὼ ἐδῶ λοιπόν, μὲ πέντε ἀποκαλύψεις ποὺ μᾶλλον ἔχω ξανακάνει, γιὰ χάρη τοῦ good as you, τοῦ δημήτρη, τῆς ἴσιδος , τοῦ ροΐδη , τῆς μιραντολίνας καὶ τοῦ ἀλέξανδρου , ποὺ τὶς ζήτησαν.
Καὶ ζητῶ μὲ τὴ σειρά μου ἀποκαλύψεις ἀπὸ τὸν Ἰωάννη Ἐρανιστή, τὴν Νανά, τὸν Κ.Α., τὴν Πανωραία καὶ τὸν Jünger Brennend.
1. Κρύβω το όνομά μου, κρύβω το πρόσωπό μου, ελπίζω στη Μεταμόρφωση, στην ψευδώνυμη αναγέννηση, στην ποιητική δόξα που μέλλει να έρθει σβήνοντας τις αποτυχίες της ζωής μου.
2. Έχω στο συρτάρι μου δύο ποιητικές συλλογές που δεν τις έχω δείξει σχεδόν πουθενά. Μία τρίτη, που έμεινε ημιτελής, κινδυνεύει να μείνει για πάντα ανολοκλήρωτη.
3. Παίρνω αντικαταθλιπτικά. Με βοηθά να γράφω.
4. Γερνώ χωρίς να ενηλικιώνομαι. Ζώ ακόμη με τους γονείς μου.
5. Ντρέπομαι πολύ που δεν έχω να αποκαλύψω τίποτε άλλο.
Ive said it before
Aπ’ τις λίγες φορές που κοιμήθηκα αγκαλιά με το λάπτοπ, σαν να ήξερα πως πρέπει να το βρω δίπλα μου το πρωι.. Κι έτσι ξύπνησα, νωρίς ως συνήθως, κατέβηκα κι έφτιαξα καφέ, έστριψα τσιγάρο.. Ανοιξα τον υπολογιστή. Είναι μια συνήθεια όμορφη σαν τις πρωϊνές εφημερίδες, που εθίζεσαι στον ήχο του θροϊσματος των φύλλων..
Οταν έφτασα στο κείμενο, έσβησα το τσιγάρο που ήταν ακόμα στην μέση. Σταμάτησα και πήρα ανάσα, έστριψα καινούριο. Εκλεισα όλα τα άλλα παράθυρα στον Mozilla, άφησα μόνο αυτό. Και διάβασα και έμαθα κάτι καινούριο ..
Σε λατρεύω αγαπημένε μου φίλε, όχι μόνο για τα πέντε που μοιράστηκες, όχι μόνο γιατί ήρθαν ξανά σαν δώρο τα γράμματα σου το ένα δίπλα στο άλλο αραδιασμένα υπέροχα, αλλά γιατί δεν χάλασες ένα χατήρι και αυτό δεν θυμάμαι πια από πότε είχε να συμβεί..
Εγώ θα ήθελα να διαβάσω ένα ποστ από τη μαμά σου
σ’ ευχαριστούμε.
εμένα δεν με διέψευσες.
γιατί γράφεις για να γεμίζουν οι αδέσποτες ώρες και για να δώσεις κάποιο νόημα, για να δώσεις κάποια συνέχεια.… γνωρίζω ότι ξέρεις πόσο υπεύθυνη είναι αυτή σου η δήλωση. Υπεύθυνη εννοώ, όχι μόνο ατομικά για σένα και όχι μόνο για το “σώμα”.
δεν χρειάζεσαι γυαλιά.
Κρατώ αυτό το κείμενο κάτω από τα σκεπάσματα μου
:)
Δεν είμαι των εξομολογήσεων, αλλά ας σας κάνω τη χάρη:
α) Θα ήθελα να κατέχω όλες τις γλώσσες του κόσμου. Έχω πολύ καλή προφορά στα Ρωσικά, τα οποία ωστόσο δεν γνωρίζω. Τα Εβραϊκά τα σταμάτησα στο πέμπτο μάθημα. Ντρέπομαι για τα κακά Λατινικά μου.
β) Φυλάω στη βιβλιοθήκη μου τη φωτοτυπημένη ποιητική συλλογή “Η Σελήνη μες στην Καθρέφτη” του Αγγέλου Αμβρότου, με αριθμό αντιτύπου 3 και δηλητηριώδη αφιέρωση. Μου τη χάρισε ο ίδιος ο ποιητής, λίγο πριν πάψουμε σταδιακά να βλεπόμαστε, προς μεγάλη ανακούφισή μου (διότι ο αφελής δεν είχα προβλέψει την εφεύρεση του Διαδικτύου!) Τόσο αυτός όσο και εγώ είμαστε υπαρκτά πρόσωπα και κάναμε πολύ παρέα στο Λύκειο (το έχω ξαναπεί αυτό, αλλά έτσι και αλλιώς κανείς δεν με πιστεύει).
γ) Είχα όλες τις προδιαγραφές για μια μεγάλη καριέρα στον σκοτεινό κόσμο των ναρκωτικών, αλλά δεν την ακολούθησα. Μετανιώνω και για αυτό.
δ) Στα μικράτα μου έπαιζα τένις (αν και η μόνη μου αγωνιστική εμφάνιση έληξε με ένα ταπεινωτικό 6-0, 6-0, 6-0…) και τζούντο (έχω καλό οσοτογκάρι)
ε) Δεν μου αρέσουν οι πολλές εναλλαγές στη ζωή. Αγαπημένη μου ταινία είναι το “Μοντέλο” του Κώστα Σφήκα και αγαπημένο μου μουσικό έργο το “In C” του Terry Riley.