Πολύ όμορφη η απάντησή σου στην πρόσκληση, κι ας την είδα καθυστερημένα.
Ομολογώ πως κάφκα, Πλαθ και Χειμωνά δεν έχω διαβάσει. Για τον Καβάφη τι να πω εγώ… Θα συμφωνήσω απλώς πως ο καβαφικός ποιητικός κόσμος έχει πολλές γωνίες, άλλες κρυμμένες άλλες όχι, τόσες ώστε συνεχώς να ανακαλύπτεις κάτι διαφορετικό.
Όσο για τον Σολωμό: Σε μένα συμβαίνει το απίστευτο, να τον αγαπήσω από τα σχολικά μαθήματα. Ίσως η μικρή ηλικιακή μας διαφορά να μου επέτρεψε να διδαχθώ τους “Ελεύθερους Πολιορκημένους” χωρίς εθνικοπατριωτικές κορώνες. Και θυμάμαι ότι, παρά τα 17 μου χρόνια, είχα νιώσει γνήσιο υπαρξιακό ρίγος στη σκηνή της παραμονής της εξόδου: “στα χέρια και το πρόσωπο φαίνοντ’ οι στοχασμοι τους” κτλ. Να προσθέσω βεβαια και τη “Γυναίκα της Ζάκυθος”,΄την οποία ανακάλυψα μόνος μου, ένα μοναδικό πεζό-ποίημα, με την υπέροχη γλωσσική αισθητική και το συγκλονιστική οραματική αύρα που κάποιες γραμμές αποπνέουν. Δεν έχω τα “Αυτόγραφα”. Όμως φαντάζομαι πως θα αποθεώνουν την αποσπασματικότητα του κειμένου, και την ανυπέρβλητη ποιητική αξία του μεμονωμένου σολωμικού στίχου.
τὰ μοῦτρα τοῦ George Le Nonce 
Έχουμε και κάτι κοινό..Την κυρία Plath.
George Le Nonce,
Πολύ όμορφη η απάντησή σου στην πρόσκληση, κι ας την είδα καθυστερημένα.
Ομολογώ πως κάφκα, Πλαθ και Χειμωνά δεν έχω διαβάσει. Για τον Καβάφη τι να πω εγώ… Θα συμφωνήσω απλώς πως ο καβαφικός ποιητικός κόσμος έχει πολλές γωνίες, άλλες κρυμμένες άλλες όχι, τόσες ώστε συνεχώς να ανακαλύπτεις κάτι διαφορετικό.
Όσο για τον Σολωμό: Σε μένα συμβαίνει το απίστευτο, να τον αγαπήσω από τα σχολικά μαθήματα. Ίσως η μικρή ηλικιακή μας διαφορά να μου επέτρεψε να διδαχθώ τους “Ελεύθερους Πολιορκημένους” χωρίς εθνικοπατριωτικές κορώνες. Και θυμάμαι ότι, παρά τα 17 μου χρόνια, είχα νιώσει γνήσιο υπαρξιακό ρίγος στη σκηνή της παραμονής της εξόδου: “στα χέρια και το πρόσωπο φαίνοντ’ οι στοχασμοι τους” κτλ. Να προσθέσω βεβαια και τη “Γυναίκα της Ζάκυθος”,΄την οποία ανακάλυψα μόνος μου, ένα μοναδικό πεζό-ποίημα, με την υπέροχη γλωσσική αισθητική και το συγκλονιστική οραματική αύρα που κάποιες γραμμές αποπνέουν. Δεν έχω τα “Αυτόγραφα”. Όμως φαντάζομαι πως θα αποθεώνουν την αποσπασματικότητα του κειμένου, και την ανυπέρβλητη ποιητική αξία του μεμονωμένου σολωμικού στίχου.