αναφέρομαι παραπονούμενη καθώς μεγίστη απελπισία με κυρίευσε, καθώς κατά την ανάγνωση του παρόντος ιστολογήματος σου, οι εικόνες που το συνόδευαν, δεν κατέληγαν στον προαπαιτούμενο και αναμφισβήτητα επιθυμητό φαλλό (που όλοι ξέρουμε και αγαπούμε). Στο τσακ τελείωνε η φωτογραφία με την υπόσχεση πως κάτι υπάρχει ίσως, εκεί στο τέλος της φαντασίωσης, ξέρεις σαν τις ερωτικές υποσχέσεις απατηλών εραστών..
Ευτυχώς στο τέλος ήρθε η λύτρωση..
;)
σημ : τολμώ δε να ομολογήσω πως στο τέλος του ιστολογήματος μου ήρθαν στο μυαλό κάποιες από τις οιδιπόδειες εμμονές του Γούντι Αλλεν, αλλά μάλλον θα είναι ιδέα μου..
Τὸ κείμενο μεταφέρεται ἐδῶ, σχεδὸν αὐτούσιο, ἀπὸ τὸ περιοδικὸ
screw, τεῦχος 6, γιὰ τὸ ὁποῖο μοῦ τὸ ζήτησε ὁ πισωγλέντης
Πολυαγαπημένε μου,
αναφέρομαι παραπονούμενη καθώς μεγίστη απελπισία με κυρίευσε, καθώς κατά την ανάγνωση του παρόντος ιστολογήματος σου, οι εικόνες που το συνόδευαν, δεν κατέληγαν στον προαπαιτούμενο και αναμφισβήτητα επιθυμητό φαλλό (που όλοι ξέρουμε και αγαπούμε). Στο τσακ τελείωνε η φωτογραφία με την υπόσχεση πως κάτι υπάρχει ίσως, εκεί στο τέλος της φαντασίωσης, ξέρεις σαν τις ερωτικές υποσχέσεις απατηλών εραστών..
Ευτυχώς στο τέλος ήρθε η λύτρωση..
;)
σημ : τολμώ δε να ομολογήσω πως στο τέλος του ιστολογήματος μου ήρθαν στο μυαλό κάποιες από τις οιδιπόδειες εμμονές του Γούντι Αλλεν, αλλά μάλλον θα είναι ιδέα μου..
Η μαμά έχει πάντα δίκιο: η “ψευδαίσθηση ενός νοήματος”, τί άλλο;
(Να σας ευχαριστήσω και δημοσίως για την αφιέρωση)