Δὲν ξέρει ἂν αὐτὴ ἡ σκόνη στὰ δάχτυλά του
εἶναι ἁπλῶς τὸ χρῶμα ἀπὸ τὰ φτερά μου
ἣ κάτι πιὸ ζωτικῆς σημασίας.
Δὲν ξέρει τώρα ποὺ μὲ ἀπελευθέρωσε
ἂν θὰ καταφέρω ξανὰ νὰ πετάξω νὰ λάμψω
σὰν οὐράνιο τόξο στὸν ἥλιο
ἢ ἂν ἀνάπηρος θὰ ἐκμετρήσω ἕρποντας.
Ποτὲ δὲν ἀντιστάθηκε στὴν ὀμορφιά.
Οὔτε μικρὸς ὅταν ἔπιανε ἀπὸ τὰ φτερὰ τὶς πεταλοῦδες
οὔτε τώρα ποὺ προσεκτικὰ μὲ τὶς ἄκρες τῶν δαχτύλων
χαϊδεύει ἔκθαμβος τὸ σῶμα μου
έλπίζοντας πὼς θὰ τοῦ παραδοθῶ
πὼς θὰ μείνω στὴν ἀγκαλιά του
ὥσπου νὰ ἑνωθῶ μὲ τὸ χῶμα.
τὰ μοῦτρα τοῦ George Le Nonce 
Very creativee post