Παράδοξο ίσως αλλά μελετώντας το κείμενό σας, μου ήρθε στο νου μια άρια από τους Αλιείς Μαργαριταριών. Όχι ότι θυμάμαι ποιά είναι ή τι έλεγε, θυμάμαι όμως μόνο τη μουσική, με ακρίβεια νότας μάλιστα. Δεν θυμάμαι αν είναι μελαγχολικό ή χαρμόσυνο, δεν θυμάμαι αν θρηνεί ή αν θριαμβολογεί και όσες φορές και αν το μουρμουρίζω κανένα συναίσθημα δεν κινητοποιείται. Ταυτόχρονα όμως είναι υπέροχο και μη υπέροχο, θεϊκό και ανθρώπινο, μονότονο και ενδιαφέρον. Όλα αυτά μαζί και τίποτα από αυτά. Ακούγεται και δεν ακούγεται. Και έχω και την εντύπωση ότι κάπως μοιάζει με το πορτρέτο σας…
τὰ μοῦτρα τοῦ George Le Nonce 
και τότε πως εξηγείται το σημάδι στον τοίχο?
Παράδοξο ίσως αλλά μελετώντας το κείμενό σας, μου ήρθε στο νου μια άρια από τους Αλιείς Μαργαριταριών. Όχι ότι θυμάμαι ποιά είναι ή τι έλεγε, θυμάμαι όμως μόνο τη μουσική, με ακρίβεια νότας μάλιστα. Δεν θυμάμαι αν είναι μελαγχολικό ή χαρμόσυνο, δεν θυμάμαι αν θρηνεί ή αν θριαμβολογεί και όσες φορές και αν το μουρμουρίζω κανένα συναίσθημα δεν κινητοποιείται. Ταυτόχρονα όμως είναι υπέροχο και μη υπέροχο, θεϊκό και ανθρώπινο, μονότονο και ενδιαφέρον. Όλα αυτά μαζί και τίποτα από αυτά. Ακούγεται και δεν ακούγεται. Και έχω και την εντύπωση ότι κάπως μοιάζει με το πορτρέτο σας…