Μιὰ σκέψη πάνω στὸ “a prose kinema

  1. Θυμάμαι πέραν πάσης αμφιβολίας πως οι βαθύτερες νοσταλγίες μου αφορούσαν στιγμές και πρόσωπα που, σύμφωνα με την συμβατική (και πλέον άχαρη) εκδοχή του βιωμένου χρόνου, ουδέποτε υπήρξαν…

Ἀπαντῆστε στὸν/τὴν Νάρκισσος Ἀκυρῶστε τὴν ἀπάντηση

Αὐτὸς ὁ ἱστότοπος χρησιμοποιεῖ τὸ Akismet γιὰ νὰ μειώσει τὰ ἀνεπιθύμητα μηνύματα. Μάθετε τί συμβαίνει μὲ τὰ δεδομένα τῶν σχολίων σας.