Αχ George! Σήμερα διάβασα ξανά κάποιες δημοσιεύσεις σου στο παλιό σου blog και μπορώ να πω πως ένιωσα ένα είδος νοσταλγίας. Για τότε που ήσουν πιο φλύαρος, που μιλούσες για τη ζωή σου πιο απλά, που τα παραληρήματά σου μου παίρναν τα μυαλά και σε παρενόχλησα κι εγω μερικές φορές σαν χαζό, συνεπαρμένο σχολιαρόπαιδο. Δυο τρία χρόνια μετά και παρόλο που σε διαβάζω ανελλιπώς ένιωσα πως βρήκα ξανά έναν φίλο απ’ τα παλιά. Να είσαι καλά!
τὰ μοῦτρα τοῦ George Le Nonce 
Αχ George! Σήμερα διάβασα ξανά κάποιες δημοσιεύσεις σου στο παλιό σου blog και μπορώ να πω πως ένιωσα ένα είδος νοσταλγίας. Για τότε που ήσουν πιο φλύαρος, που μιλούσες για τη ζωή σου πιο απλά, που τα παραληρήματά σου μου παίρναν τα μυαλά και σε παρενόχλησα κι εγω μερικές φορές σαν χαζό, συνεπαρμένο σχολιαρόπαιδο. Δυο τρία χρόνια μετά και παρόλο που σε διαβάζω ανελλιπώς ένιωσα πως βρήκα ξανά έναν φίλο απ’ τα παλιά. Να είσαι καλά!