Ναι, τη γνωρίζω αυτή την αίσθηση. Να λες μια ζωή “έχω καιρό” και ξαφνικά να βρίσκεσαι εκεί που ο καιρός έχει τελειώσει.
Το ζουμί είναι να μπορέσεις να ξεκινήσεις ξανά από το τίποτα και χωρίς να λογαριάζεις τον καιρό.
..ψιλοχάθηκα Γιώργο.. δεν γινόταν αλλιώς, παρά μόνο να χάνομαι στο άπλωμά μου..
Ναι, έρχεται η ώρα που αμφιβάλλω αν είμαι εγώ ο θεός κι αν όνως εγώ δημιούργησα αυτό τον κόσμο. Και μέσα απ’ την αμφιβολία αυτή αναδημιουργώ τα πάντα. Κι έιναι ένας άλλος κόσμος που ο προηγούμενος δεν μπορούσε να τον διανοηθεί…
τὰ μοῦτρα τοῦ George Le Nonce 
Μνήμη, η μόνη αλήθεια μας.
Ναι, τη γνωρίζω αυτή την αίσθηση. Να λες μια ζωή “έχω καιρό” και ξαφνικά να βρίσκεσαι εκεί που ο καιρός έχει τελειώσει.
Το ζουμί είναι να μπορέσεις να ξεκινήσεις ξανά από το τίποτα και χωρίς να λογαριάζεις τον καιρό.
..ψιλοχάθηκα Γιώργο.. δεν γινόταν αλλιώς, παρά μόνο να χάνομαι στο άπλωμά μου..
Ναι, έρχεται η ώρα που αμφιβάλλω αν είμαι εγώ ο θεός κι αν όνως εγώ δημιούργησα αυτό τον κόσμο. Και μέσα απ’ την αμφιβολία αυτή αναδημιουργώ τα πάντα. Κι έιναι ένας άλλος κόσμος που ο προηγούμενος δεν μπορούσε να τον διανοηθεί…
Ωραίο κείμενο!!!