4 σκέψεις πάνω στὸ “soon, soon the flesh the grave cave ate will be at home on me”
τόσο σπάνιο το ευ που όταν συμβαίνει παραξενευόμαστε …
ώρες ώρες πιάνω τον εαυτό μου να απορεί γιατί για λίγο ξέχασε πως είναι λυπημένος …
μόνο για λίγο όμως … προτού ξανάλθει η κανονικότητα της θλίψης …
τὰ μοῦτρα τοῦ George Le Nonce 
τόσο σπάνιο το ευ που όταν συμβαίνει παραξενευόμαστε …
ώρες ώρες πιάνω τον εαυτό μου να απορεί γιατί για λίγο ξέχασε πως είναι λυπημένος …
μόνο για λίγο όμως … προτού ξανάλθει η κανονικότητα της θλίψης …
Ναί, ἄγνωστε άναγνώστη, μόνον διὰ τῆς λύπης, ἔλεγε ὁ Λεοντάρης. Ἀπὸ τὴν ἄλλη, ὅμως, καὶ ἡ kindness of strangers εἶναι, ἐπίσης, πλέον, μία κανονικότητα…
Εμπνευσμένο
Η γραφή σου μου θυμίζει λίγο Τσαγκαρουσιάνο…
Εύχαριστῶ, φίλε. Πάντα συμπαθοῦσα τὸν Τσαγκαρουσιάνο. Ἂν καὶ δὲν θαύμασα ποτὲ τὴν γραφή του ἀκριβῶς, μοῦ ἄρεσε ἐνίοτε ἡ ὀπτική του. Δὲν βαριέσαι, ἂν δὲν μπορεῖ κανεὶς νὰ γράψει σὰν τὸν Kafka, δεκτὸς καὶ ὁ Τσαγκαρουσιάνος ὡς μέτρο σὐγκρισης.