6 σκέψεις πάνω στὸ “non homo, sed uero mentula magna minax”
Σ’ εκείνο το παραθαλάσσιο σπίτι έχω βρεθεί πάμπολλες φορές . Μάλιστα ο ίδιος ο Εμονίδης είχε προσφερθεί να γλύψει το αλάτι από τα σημεία που δεν έφτανα . Τότε ήταν άλλοι καιροί , το μικρό του το έγραφε Εμμονίδης , με δύο χειλικά.
πάντα είχα ένα αρνητικό ενδιαφέρον για αυτήν την παθογένεια του αυτοτραυματισμού … θεωρώ πολύ εύκολο να πληγώσεις τον εαυτό σου στην σάρκα , και άρα ελάχιστα ενδιαφέρον … γι’ αυτό και οι περισσότεροι φροντίζουμε να πληγώνουμε τον εαυτό μας βαθύτερα , εκεί που έχει σημασία …
τὰ μοῦτρα τοῦ George Le Nonce 
Σ’ εκείνο το παραθαλάσσιο σπίτι έχω βρεθεί πάμπολλες φορές . Μάλιστα ο ίδιος ο Εμονίδης είχε προσφερθεί να γλύψει το αλάτι από τα σημεία που δεν έφτανα . Τότε ήταν άλλοι καιροί , το μικρό του το έγραφε Εμμονίδης , με δύο χειλικά.
Μὰ ναί, σᾶς θυμᾶμαι, ἂν δὲν ἀπατῶμαι εἶσθε ὁ καταστηματάρχης στὴ γωνιὰ τοῦ παραλιακοῦ δρόμου…
πάντα είχα ένα αρνητικό ενδιαφέρον για αυτήν την παθογένεια του αυτοτραυματισμού … θεωρώ πολύ εύκολο να πληγώσεις τον εαυτό σου στην σάρκα , και άρα ελάχιστα ενδιαφέρον … γι’ αυτό και οι περισσότεροι φροντίζουμε να πληγώνουμε τον εαυτό μας βαθύτερα , εκεί που έχει σημασία …
Δὲν ἐπρόκειτο περὶ αὐτοτραυματισμοῦ ἀκριβῶς, μᾶλλον περὶ αὐτοπαθοῦς ἀνθρωποφαγίας….
Τί σε θεραπεύει από την παράνοιά σου; Το έχεις παρατηρήσει;
Τίποτε. Ἀλλὰ μὲ παρηγορεῖ κάπως ἡ θάλασσα.