
“I just called
to fill you in,”
one says.
Rae Armantrout

Παίρνω γιὰ νὰ σ᾽ ἐνημερώσω
πὼς ἡ νόσος
δὲν εἶναι τελικὰ τόσο σοβαρή.
Ἡ πρόγνωση
δὲν εἶναι τραγική.
Θέλω νὰ πῶ,
θὰ ζήσω.
Θὰ χρειαστεῖ ἁπλῶς
κάποια πράγματα ν’ ἀλλάξουν
στὴ ζωή μας
συνεπείᾳ τῶν ἀναπόφευκτων
ἀκρωτηριασμῶν.

Κάποιες φυσιολογικὲς λειτουργίες
θὰ ὑποβοηθοῦνται μηχανικά. Ἄλλες
θὰ σταματήσουν ὁλωσδιόλου. Ἐπίσης,
τὸ σχῆμα τοῦ σώματος θ᾽ ἀλλάξει. Οἱ δυνατότητες
κίνησης θὰ περιοριστοῦν, δὲν θὰ εἶναι
δυνατὸ νὰ βγαίνω ἀπὸ τὸ σπίτι, τοὐλάχιστον
ὄχι χωρὶς προσεκτικὸ προγραμματισμό, κι ἐσὺ
θὰ χρειαστεῖ, φοβᾶμαι, νὰ ἐκπαιδευθεῖς ὥστε
νὰ συντονίζεις καὶ νὰ ὑποστηρίζεις τὶς διαδικασίες
τῆς ἐπιβίωσης.
(Οἱ πιὸ ριζικὲς ἀλλαγὲς
ἐπίκεινται. Ἔχουν προγραμματισθεῖ
τρεῖς ἀκόμη ἐγχειρήσεις
καὶ μερικὲς μικροεπεμβάσεις
γιὰ τὴν τοποθέτηση σωλήνων
καὶ μηχανισμῶν
γιὰ τοὺς ὁποίους καλύτερα
νὰ μὴ μιλᾶμε.)

Ἀλλὰ τὸ χειρότερο εἶναι
πὼς πιὰ δὲν γνωρίζω
ποῦ βρίσκεται τὸ ὅριο.
Ἀπὸ ποιό σημεῖο καὶ πρὶν
θεωρεῖται κανεὶς ἀκόμη
ἀνθρώπινο πλάσμα
καὶ δὲν ἔχει μετατραπεῖ
σὲ φυτό, ἂς ποῦμε, ἢ σὲ μηχανή.
Ὄχι ὅτι πιστεύω πὼς οἱ ἄνθρωποι
εἴμαστε ἀνώτεροι˙
ἁπλῶς ἀποστρέφομαι τὴν ἀσάφεια:
θέλω νὰ ξέρω τί εἶμαι ἀπὸ δῶ καὶ πέρα.
