Ανατριχιαστικά ωραίο, αγαπητέ… 5% πράγματι δεν είναι αμελητέο ποσοστό, αντιθέτως θα έλεγα, ακριβώς τη στιγμή αυτή η δαμόκλειος σπάθη βρίσκεται εγγύτερα από ποτέ στην καρωτίδα του υπόδουλου.
καμιά φορά κι η σπάθη που κρέμεται πάνω από την καρωτίδα ή τα μικρά (ή μεσαία αναλόγως πως θα το δει κανείς) ποσοστά απόρριψης έχουν το ενδιαφέρον τους
Μ ε τα κείμενα που μας παραδίδετε, με την ατμόσφαιρα που δημιουργούν καθώς και με τη γενικότερη συλλογιστική σας, εκτός των άλλων, θα μπορούσατε να προστεθείτε στις εμμονές μου. Έτσι και οι δικές μου εμμονές θα δικαιώνονται και οι δικές σας ανασφάλειες.
Την καλησπέρα μου.
Μου αρκεί η τιμή που θα νιώθατε κατά τη συμπερίληψή σας στις εμμονές μου οι οποίες, ως γνωστόν, δεν απαιτούν τη συγκατάθεση ούτε τη δική μας αλλά ούτε και των έτερων προσώπων για να υπάρξουν. Να είστε καλά και να μας τιμάτε με τα κείμενά σας.
Κι επειδή κάπου πήρε το μάτι μου μια αναρώτησή σας σχετικά με τη Γραφή, ελπίζω να μη θεωρήσετε ως γαϊδουριά εκ μέρους μου αν καταπιαστώ με παρόμοιο θέμα σε ένα δικό μου κείμενο. Ειδάλλως, θα έχετε κάθε δικαίωμα να με θεωρήσετε ως αντιγραφέα και να απαιτήσετε την ξεπλήρωση των πνευματικών δικαιωμάτων!
τὰ μοῦτρα τοῦ George Le Nonce 
Ανατριχιαστικά ωραίο, αγαπητέ… 5% πράγματι δεν είναι αμελητέο ποσοστό, αντιθέτως θα έλεγα, ακριβώς τη στιγμή αυτή η δαμόκλειος σπάθη βρίσκεται εγγύτερα από ποτέ στην καρωτίδα του υπόδουλου.
>
στο δείλι αυτό του μακρινού πέρα χειμώνος, όταν,
γελώντας αινιγματικά, μας έδινε τα χείλη
κι έβλεπε το ενδεχόμενο, την άβυσσο που ερχόταν.
καμιά φορά κι η σπάθη που κρέμεται πάνω από την καρωτίδα ή τα μικρά (ή μεσαία αναλόγως πως θα το δει κανείς) ποσοστά απόρριψης έχουν το ενδιαφέρον τους
Ἐγγύτατα, Μέλπω μου. Καὶ ὅσο πιὸ κοντά εἶναι, τόσο περισσότερη ἡ ἐπιθυμία.
«ἔπειτα νὰ κλειδώσει», Ἰωάννη μου.
Ὄχι ἁπλῶς «ἐνδιαφέρον» φίλε blueprints. Ἐξάρτηση, ὑποδούλωση, ἔρως φονικός ἐπικρέμαται σὲ τέτοιες περιπτώσεις.
Μου αρέσουν τα μυθιστορήματά σου κι ας μην το δηλώνω ως σχόλιο στο τέλος του καθενός. Μου θυμίζουν την εμμονή μου με τις Συγχρονικότητες. Καληνύχτα.
ἁγαπητέ μου profusion, εἶμαι βεβαίως τόσο ἐπιρρεπὴς στὴν κολακεία ὅσο εἶμαι καὶ ἀνασφαλής˙ ἐντούτοις, δὲν ἀπαιτῶ νὰ μὲ θαυμάζετε δημοσίως καὶ καθημερινῶς˙ μοῦ ἀρκεῖ ὅτι σᾶς θυμίζω ἐμμονές σας!
Μ ε τα κείμενα που μας παραδίδετε, με την ατμόσφαιρα που δημιουργούν καθώς και με τη γενικότερη συλλογιστική σας, εκτός των άλλων, θα μπορούσατε να προστεθείτε στις εμμονές μου. Έτσι και οι δικές μου εμμονές θα δικαιώνονται και οι δικές σας ανασφάλειες.
Την καλησπέρα μου.
Μελετοῦσα σήμερα τὶς συγχρονικότητές σας καὶ σᾶς βεβαιῶ ὅτι θὰ μὲ τιμοῦσε ἡ συμπερίληψή μου στὶς ἐμμονές σας˙ δυστυχῶς, ὅμως, ἡ ἀνασφάλεια ποὺ λέγαμε δὲν ἀντιμετωπίζεται διὰ τῆς γραφῆς καὶ τῶν παρεπομένων της˙ ἴσως, ἐνίοτε, διὰ τῶν παρενεργειῶν της – καραδοκεῖ, ὡστόσο, ἡ νόσος ὡς ἀντιστάθμισμα, ἢ ἀντίδοτο, κάθε πιθανότητας εὐτυχίας.
Μου αρκεί η τιμή που θα νιώθατε κατά τη συμπερίληψή σας στις εμμονές μου οι οποίες, ως γνωστόν, δεν απαιτούν τη συγκατάθεση ούτε τη δική μας αλλά ούτε και των έτερων προσώπων για να υπάρξουν. Να είστε καλά και να μας τιμάτε με τα κείμενά σας.
Κι επειδή κάπου πήρε το μάτι μου μια αναρώτησή σας σχετικά με τη Γραφή, ελπίζω να μη θεωρήσετε ως γαϊδουριά εκ μέρους μου αν καταπιαστώ με παρόμοιο θέμα σε ένα δικό μου κείμενο. Ειδάλλως, θα έχετε κάθε δικαίωμα να με θεωρήσετε ως αντιγραφέα και να απαιτήσετε την ξεπλήρωση των πνευματικών δικαιωμάτων!