Μιὰ σκέψη πάνω στὸ “καὶ στάχτη ποὺ πενθεῖ τὸ πρόσωπό μου”

  1. ποιος μπορεί να προστατέψει τον άλλο από το αναπόφευκτο, ποιος μπορεί να προστατεύσει τον εαυτό του από αυτό που δεν ορίζει ακόμα κι αν δεν το έχει γευτεί…συνομιλώ με τον εαυτό μου και απάντηση που δίνω είναι κανείς.

    Ἀπάντηση

Σχόλια

Συμπληρῶστε κατωτέρω τὰ στοιχεῖα σας ἢ πατῆστε σὲ ἕνα εἰκονίδιο γιὰ νὰ συνδεθῆτε.

Gravatar
Λογότυπος τοῦ WordPress.com

Σχολιάζετε χρησιμοποιῶντας τὸν λογαριασμό σας στὸ WordPress.com. ( Ἀποσυνδεθῆτε /  Ἀλλαγή )

Εἰκόνα Twitter

Σχολιάζετε χρησιμοποιῶντας τὸν λογαριασμό σας στὸ Twitter. ( Ἀποσυνδεθῆτε /  Ἀλλαγή )

Φωτογραφία στὸ Facebook

Σχολιάζετε χρησιμοποιῶντας τὸν λογαριασμό σας στὸ Facebook. ( Ἀποσυνδεθῆτε /  Ἀλλαγή )

Ἀκύρωση

Σύνδεση μὲ τὸ %s σὲ ἐξέλιξη...

Αὐτὸς ὁ ἱστότοπος χρησιμοποιεῖ τὸ Akismet γιὰ νὰ μειώσει τὰ ἀνεπιθύμητα μηνύματα. Μάθετε τί συμβαίνει μὲ τὰ δεδομένα τῶν σχολίων σας.